سیب زمینی و گوجه فرنگی

سیب‌زمینی شیرین (Ipomoea batatas)یک گیاه گلدار متعلق به خانواده Convolvulaceae است. . داشتن، نشاسته بالا، مزه شیرین آن را به یک میوه ریشه‌ای مهم تبدیل کرده‌است. برگ‌های آن گاهی به عنوان سبزی خورده می‌شود. با اینکه خانواده آنها دارای ۵۰ سرده و ۱٬۰۰۰ گونه است اما مهمترین و کاربردی‌ترین گونه آن همین سیب‌زمینی شیرین است و بقیه گونه‌ها یا به طور محلی استفاده می‌شوند و یا سمی هستند.

سیب‌زمینی شیرین رابطه دوری با سیب‌زمینی (Solanum tuberosum) دارد

مقایسه سیب زمینی شیرین در برابر سیب زمینی سفید

سیب زمینی شیرین

مقدار کالری: 100 گرم سیب زمینی شیرین حاوی 86 واحد کالری است.

مقدار فیبر: 3 گرم

مقدار کربوهیدرات:100 گرم سیب زمینی شیرین حاوی 20 گرم کربوهیدرات است

مقدار ویتامین A : 100 گرم سیب زمینی شیرین 14187 IU (یکای بین المللی) دارد. حتی مقدار کمی سیب زمینی شیرین نیاز روزانه شما به ویتامین A را تامین میکند. سیب زمینی شیرین همچنین یکی از منابع مغذی بتاکاروتن است. مصرف ویتامین A برای سلامتی بینایی، سیستم ایمنی و پوست خیلی مفید است.

مقدار ویتامین C : 2.4 میلی گرم

مقدار پتاسیم: 337 میلی گرم

نتیجه: واضح است که سیب زمینی شیرین برنده است، چون نه تنها نسبت به سیب زمینی سفید بتاکاروتن بیشتری دارد، بلکه 400 درصد از نیاز روزانه شما به ویتامین A رو هم تامین میکند. سیب زمینی شیرین سرشار از آنتی اکسیدان هایی مثل آنتوسیانین (anthocyanins) و اسپارامین (sporamins) است.همچنین حاوی مقدار کالری کمتر و فیبر بیشتر است، و دارای شاخص قند خون پایین تریست، به این معنا که سریع قند خون را افزایش نمی دهد

سیب زمینی سفید

سیب‌زمینی گیاهی است از تیرهٔ سیب‌زمینیان که دارای برگهای مرکب و بریده و گلهای سفید یا بنفش است. میوهٔ آن کوچک، کروی، قرمز، سته و سمی است؛ ولی دارای ساقه‌های زیرزمینی خوراکی است که حاوی اندوختهٔ نشاستهٔ فراوان است گلهایش پنج قسمتی (۵ گلبرگ بهم چسبیده و ۵ کاسبرگ بهم چسبیده‌است). تعداد پرچمها نیز ۵ است که بهم متصل شده و یک لولهٔ بساکی را ساخته‌اند و مادگی از وسط آن خارج شده‌است. این گیاه دارای رقمهای مختلف است که آنها را به زودرس، دیررس و میانه‌رس تقسیم می‌کند و برحسب استفاده این گیاه به سیب زمینی خوراکی، علوفه‌ای و صنعتی (جهت استفاده الکل یا نشاسته و یا قند) تقسیم می‌شود.

در حال حاضر هر ساله در حدود ۳۳۰ میلیون تن سیب زمینی در سراسر جهان تولید می‌شود. چین، هند و روسیه بزرگ‌ترین تولید کنندگان سیب زمینی هستند.

تاریخچه

دانشمندان آمریکایی دریافته‌اند که سرمنشأ کلیه انواع سیب زمینی‌های امروزی را می‌توان به یک گیاه واحد که بیش از هفت هزار سال قبل در پرو کشت شد ردگیری کرد.

سیب زمینی در حوالی سال ۱۵۷۰ توسط فاتحان اسپانیایی از آمریکای جنوبی به آن کشور منتقل شد و کشت آن در سراسر اروپا رواج یافت. سیب زمینی بعداً توسط مستعمره نشین‌های بریتانیایی به آمریکای شمالی منتقل شد.

سیب زمینی نخستین بار توسط سرجان ملکم در اواسط پادشاهی فتحعلی‌شاه قاجار به ایران آورده شده‌است، برای همین در ابتدا به آن «آلوی مَلکَم» می‌گفتند. نخستین جایی که در ایران سیب زمینی کاشته شد، روستای پشند در استان البرز بوده است.به همین دلیل همچنان سیب زمینی پشندی در ایران معروف است.

در بین گیاهان دو لپه، سیب زمینی مهمترین محصول زراعی است که با مجموع تولید حدود ۳۳۰ میلیون تن از سطحی حدود ۱/۱۹ میلیون هکتار، در حال حاضر پس از گندم، برنج و ذرت در مرتبه چهارم جهانی قرار دارد. سازگاری این گیاه به شرایط آب و هوایی مناطق مختلف به گونه‌ای است که هم اکنون در بیش از ۱۴۰ کشور جهان، سیب زمینی تولید می‌شود، با این حال به دلیل اثرات محدود کننده تنش‌های مختلف نظیر کم آبی و خشکی و نیز حرارت بالا، بیشترین میزان تولید و عملکرد این گیاه در کشورهای مناطق معتدله حاصل می‌شود.

خواص غذائی و داروئی

سیب زمینی سرشار از بتاکاروتن (پیش ساز ویتامین آ) است که وقتی پخته می‌شود به آسانی جذب می‌شود. ساقه و برگ‌های سیب زمینی حاوی سمی بنام سولانین است، بنابراین نباید آن را مصرف کرد.

مهم‌ترین ماده اصلی موجود در سیب زمینی نشاسته‌است که معمولاً ۹ تا ۲۵ درصد آن را تشکیل می‌دهد، از این رو برای تأمین انرژی ماده مفیدی است که نسبت به غلات کمتر تحت تأثیر آفات قرار می‌گیرد و پرورش آن آسان تر است.

سیب زمینی تقویت کننده قلب، محکم کننده لثه، مسکن درد و زخم معده است. سیب زمینی در بین سبزیجات حاوی ویتامین ث بالایی است و برای تأمین ویتامین ث مورد نیاز برای جلوگیری از خونریزی لثه مفید است، ولی نکته بسیار مهم این است که در اثر ماندن در انبار و پخت نامناسب مقدار زیادی از ویتامین ث آن به هدر می‌رود. سیب زمینی علاوه بر ویتامین ث حاوی مواد مفید دیگری مثل پتاسیم، فسفر، آهن و منیزیم است.

سیب زمینی حاوی مقدار زیادی ویتامین ب۶ است. یک فنجان سیب زمینی پخته ۲۱ درصد ب۶ مورد نیاز روزانه شما را تأمین می‌کند. می‌دانید که بسیاری از آنزیم‌های بدن خصوصاً آنهایی که در تبدیلات پروتئینی درگیر هستند به ب۶ محتاج هستند، در نتیجه برای تولید سلول‌های جدید احتیاج به ب۶ داریم. ب۶ برای ورزشکاران بسیار حیاتی است و به آمادگی و بازسازی بدنشان کمک می‌کند. پس بهتر است حتماً در رژیمشان از آن استفاده کنند. ب۶ در جلوگیری از سرطان نیز مفید است. پس بهتر است بزرگسالان و افراد مسن حداقل هفته‌ای یک بار سیب زمینی را جایگزین دیگر مواد نشاسته‌ای کنند.

سیب زمینی به خصوص تازه و پوست نکنده آن حاوی مقادیری پروتئین و ویتامین به خصوص ویتامین ث است. سیب زمینی اگر برای مدتی طولانی انبار شده یا برای مصرف پوست کنده شده باشد تا حدودی خواص غذایی خود را از دست می‌دهد. با این حال سیب زمینی سرخ کرده همچنان حاوی پتاسیم و ویتامین ث است. ویتامین ث یک آنتی اکسیدان است و به تولید پروتئینی به نام «کلاژن» که تشکیل دهنده استخوان، غضروف مفاصل، عضلات و رگ‌های خونی است کمک می‌کند. سیب زمینی مهم‌تر از هر چیز منبع نشاسته (کربوهیدرات) و همچنین مقداری مواد معدنی مانند پتاسیم وکلسیم است.

سایر خواص سیب زمینی:

• سیب زمینی ادرار را زیاد می‌کند، در نتیجه برای کلیه و مثانه مفید است.
• سیب زمینی حاوی آنزیم‌هایی است که برای التیام زخم‌های معده بسیار مفید است و برای تسکین مواضع متورم خارجی، پخته آن را گرم بر روی محل آسیب دیده می‌گذارند که موجب التیام خواهد شد.
• ضماد خام آن را روی محل سوختگی و پلک ورم کرده می‌گذارند (البته باید کاملاً استریل باشد) و بسیار تسکین دهنده‌است.

گوجه فرنگی (نام علمی: Solanum lycopersicum) میوه‌ای سرخ‌رنگ و آبدار است. این گیاه بومی آمریکای جنوبی و مرکزی است که طی دورهٔ استعماری اسپانیا به سایر نقاط جهان منتقل شد. انواع مختلف این گیاه امروزه در سراسر جهان پرورش داده می‌شود.

گوجه فرنگی سرشار از ویتامین سی و لیکوپن است. این میوه امروزه به روش‌های مختلفی، به طور خام یا به‌عنوان یکی از مواد لازم برای تهیهٔ غذا، انواع سس و نوشیدنی مصرف می‌شود و بخش مهمی از رژیم غذایی مردم بسیاری از کشورها را تشکیل می‌دهد. کشت و پرورش این گیاه به طور کلی، مساحتی حدود سه میلیون هکتار را به خود اختصاص داده است، که نزدیک یک‌سوم کل مساحت مختص به کشت تره‌بار در جهان است^[

با وجود این که گوجه فرنگی در علم گیاه‌شناسی یک میوه تلقی می‌شود، اغلب به‌عنوان تره‌بار شناخته می‌شود.

گوجه فرنگی به تیرهٔ سیب‌زمینیان تعلق دارد و از گیاهان چندساله است. 

به علت اهمیت اقتصادی، این گیاه موضوع تحقیق و پژوهش‌های بسیاری قرار دارد و در علم ژنتیک به‌عنوان یکی از گیاهان الگو شناخته می‌شود. تحقیقات انجام‌شده بر این گیاه در سال ۱۹۹۰ به تولید نخستین نوع تراریختهٔ مجاز برای مصرف و تجارت در ایالات متحده آمریکا انجامید. 

تاریخچه[ویرایش]

طرز انتقال گوجه فرنگی در جهان ۱)پرو: خاستگاه گیاه خودرو ۲)مکزیک: اولین مرکز پرورش گوجه فرنگی ۳)اروپاو آسیا: دومین مرکز پرورش گوجه فرنگی ۴)ایالات متحده آمریکا: سومین مرکز پرورش گوجه فرنگی

خاستگاه گوجه فرنگی آمریکای جنوبی می‌باشد. شواهد ژنتیکی نشان می‌دهند که اجداد گوجه فرنگی گیاهانی خودرو و علفی بودند که میوه‌های کوچک سبزرنگی داشتند و در نقاط کوهستانی پرو می‌روییدند. این گیاهان گونه‌های مختلفی از سرده پیشین Lycopersicon بودند. یکی از این گونه‌ها با نام علمی Solanum lycopersicum به مکزیک منتقل شد و پس از مدتی در آن‌جا توسط بومیان پرورش یافت.

تاریخ دقیق پرورش گوجه فرنگی برای اولین بار مشخص نیست. به نظر می‌رسد نخستین گوجه فرنگی پرورش‌یافته نوعی میوهٔ زردرنگ به اندازهٔ گوجه فرنگی‌های ریز گیلاسی بوده که توسط آزتک‌ها کشت می‌شده است. نوشته‌های برجامانده از این تمدن نشان می‌دهند که این میوه همراه با فلفل، ذرت و نمک آماده و مصرف می‌شد.

گفته شده گوجه فرنگی حدوداً از ۵۰۰ سال پیش از مسیح در جنوب مکزیک پرورش داده می‌شد. بومیان پوئبلو بر این باور بودند که کسانی که دانه‌های گوجه فرنگی را مصرف می‌کردند با نیروهای خدایان متبرک می‌شدند.

در مورد انتقال گوجه فرنگی به اروپا نظریه‌های متفاوتی وجود دارد. برخی از تاریخ‌دانان بر این عقیده هستند که ارنان کورتس، مکتشف اسپانیایی، این میوه‌های کوچک زردرنگ را پس از تصرف شهر تنوکتیتلان، پایتخت آزتک‌ها در سال ۱۵۲۱، به اروپا منتقل کرد. نظریهٔ دیگر این است که کریستف کلمب در سال ۱۴۹۳ نخستین فردی بود که این گیاه را به اروپا منتقل کرد. قدیمی‌ترین مدرک که از وجود گوجه فرنگی در اروپا اطلاع می‌دهد کتابی در مورد گیاه‌شناسی است که در سال ۱۵۴۴ توسط پیِترو آندرئا ماتیولی، پزشک و گیاه‌شناس ایتالیایی نوشته شده است. وی در دست‌نوشتهٔ خود از این میوه با عنوان pomo d’oro، به معنای سیب طلایی یاد کرده است.

ایران

این گیاه از دو طریق وارد ایران شد: راه اول از طریق ترکیه و ارمنستان، و راه دوم از طریق سفرهای مکرر خاندان قاجار به فرانسه بود. نام اولیهٔ گوجه فرنگی در ایران بادمجان ارمنی یا رومی بود.

در دوره قاجاریه، افراد خاندان معیری برای نخستین بار گوجه‌فرنگی را در مزرعه‌ای (که محوطهٔ فرودگاه مهرآباد کنونی است) پرورش دادند.

ارزش محتمل برای سلامت

گوجه فرنگی حاوی ویتامین‌های آ، ث و لیکوپن است. رنگ قرمز گوجه فرنگی از لیکوپن موجود در آن ناشی می‌شود. این ماده که آنتی اکسیدان بسیار قوی‌ای محسوب می‌شود،تحقیقات نشان میدهد که مصرف بسیار بالای گوجه فرنگی خام خطر ابتلا به سرطان پروستات را به میزان کمی کاهش میدهد. 

تعدادی از تحقیقات نشان می‌دهند که لیکوپن، به خصوص در گوجه فرنگی پخته، در جلوگیری از ابتلا به سرطان پروستات مؤثر است؛ ولی تحقیقات دیگری با این نتایج مغایرت داشتند.

به‌علاوه، تحقیقات نشان می‌دهند که مصرف گوجه فرنگی و کاهش ریسک ابتلا به سرطان سینه، سرطان سر و گردن و بیماری‌های مخرب اعصاب مرتبط است.

جهش‌های ژنتیکی در رقم‌های مختلف گوجه فرنگی و انواع وحشی آن گنجی از ژن‌های مختلف که لیکوپن، کاروتن، آنتوسیانین و آنتی‌اکسیدان‌های دیگر تولید می‌کنند به وجود آورده است. میزان این آنتی‌اکسیدان‌ها و ویتامین‌ها در برخی رقم‌های پرورش داده‌شده نسبت به میزان طبیعی آن افزایش داده شده است. 

میوه یا تره‌بار[ویرایش]

از لحاظ گیاه‌شناسی گوجه فرنگی میوه محسوب می‌شود. با این حال میزان قند و شیرینی گوجه فرنگی نسبت به میوه‌های دگر کم‌تر است و اغلب به‌عنوان بخشی از سالاد یا غذایی اصلی، و نه دسر، سِرو می‌شود. به این ترتیب به‌علت مصرف عملی‌ای که در آشپزی دارد تره‌بار خوانده می‌شود. این ابهام مختص گوجه فرنگی نیست و تعدادی دیگر از گیاهانی که تره‌بار می‌خوانیم، هم‌چون بادنجان، خیار، کدو و کدو حلوایی، میوه هستند.

این ابهام در ایالات متحدهٔ آمریکا در سال ۱۸۸۷ موجب یک مباحثهٔ حقوقی شد. در این سال قوانین تعرفه‌های گمرکی موجب می‌کردند که برای تره‌بار (و نه میوه‌ها) عوارض پرداخت شود. به این ترتیب جایگاه و طبقه‌بندی گوجه فرنگی در این کشور اهمیت قانونی یافت. دیوان عالی ایالات متحده آمریکا برای حل این مشکل، در روز ۱۰ مه ۱۸۹۳ بر پایهٔ تعریف عمومی که گوجه فرنگی را به‌علت استفادهٔ عملی آن تره‌بار محسوب می‌کرد، اعلام کرد که گوجه فرنگی جزء تره‌بار است. با این حال این اظهار تنها به‌منظور به‌عمل درآوردن قوانین تعرفه‌های گمرکی بود و موجب اقدام برای تغییر رده‌بندی گوجه فرنگی از لحاظ گیاه‌شناسی نگردید.

شورای اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۱ در یک رهنمود اعلام کرد که گوجه فرنگی باید میوه محسوب شود.

اطلاعات علمی در بالا ازاز ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد در  این تک نگاری   درج کردم . که برای خودم وقتی مطالعه کردم دیدم این که سیب ز مینی از ساقه بدست می آید و گوجه فرنگی هم میوه یک درخت است. که در بالا بیرون خاک برداشت می کنم وما از این دو محصول که  از کشورهای 

آمریکای جنوبی به سراسر دنیا انتقال پیدا کرده است. ووارد ایران شده است. والان به عنوان منبع غذایی ما مورد استفاده قرار می گیرد شاید برای من باور کردنی نباشد روزی سیب زمینی و گوجه فرنگی و جود نداشت باشد. ما چگونه می خواهیم از این غذا داریم مصرف می کنیم استفاده کنیم.خوشحال که در زندگی ما گوجه فرنگی و سیب زمینی وجود دارد.

پیری

خیالبافی درباره دوران پیری را از وقتی شروع کردم.که اولین تار مو سفید را روی سرم دیدم. آن  وقت فکر کردم .اکر موهای من سفید شود چه چهره زیبا پیدا می کنم.خیلی خوشحال شدم که دارم پیر می شوم.ومی توانم به زودی نوهای عزیزم را ببین  وبه آنها به پارک بروم.وبه زودی همه به من سلام می کنند .چه خوب می شود پیر شوم و با همسر دست در دست هم باهم در پارک قدم بزنم.واسوده از مشکلات مالی و با گرفتن حقوق از سازمان تامین اجتماعی می توانم به تمام امورات خود رسیدگی کنم.من در جوانی فوشنده بودم آن وقتها  وقتی فردی پیر را می دیدم ه.میشه آرزو می کردم پیر شوم وبتوانم سرد وگرم زندگی را بچشم و هر چه پیرتر می شوم به عبادت خدا نزدیک شوم .همیشه دوست دارم از روزی که سالمند شدم بیشتر به عبادت خدا مشغول شوم واز دوران پیری برای گردش به نقاط مختلف از ایران سر یزنم . وبا فرهنگهای مختلف آشنا بشوم وتمام فکر را برای گردش ایران و زیارت اماکن زیارتی و وقت بیشتر را برای مطا لعه کتب تاریخی و اسلامی بگذارم .شاید یکی از ترس های دوران پچیری من آلزایمر بود به خاطر همین در دوران جوانی به مطالعه مشغول شدم و برای مطالع بیشتررا برای دوران پیری گذاشتم . همیشه دوست دارم از این ترس که فراموشی است جلوگیری کنم که بهترین کار فعلیت فکری است همیشه دوست دارم وقتی ب دوران کهنسال بتوانم از شرایط برخوردار باشم تا بتوانم به خوبی از مشکلات خودم را حل کنم و وبال کردن فرزندان نشوم ولی من در ئورا جوانی به پدر و مادر مهربانی کردم تا فرزندان من هم یاد بگیرند ولی نمی توان آینده را پیش بینی خدا ما را پیر کن تا تمام لذت های پیری استفاده کنیم.

اسب سفید

سلام پیرایدآشنایی قدیم خاطرات گذشت را زنده می کند .کدام گذشت ما که داریم پیراید را سوار می شویم حال و آینده ما را پیراید تشکیل داد .پیراید ماشین که تمام رویاهها ما را تشکیل داد. از داشتن آن به خود مغرور می شویم .باعث افتخار خانواده ما می شود ودر فامیل برای خود دارای ماشین هستیم و دیگران به ما احترام می گذارند.من فردی ایرانی هستم. که با زحمات بسیار کشیدم و پول های را پس انداز کنم .خودروی راحت  وکوچک برای خانواده خود تهیه کنم تا به صورت راحت و آسوده بتوانند در شهر رفت امد کنند بعد از خریدن پیراید سفید که در خانواده ما به اسب سفید معروف شد . همسرم تصمیم گرفت که رانندگی کند . اوهم سوار اسب سفید شود . اسب سفید الان دو تا سوار کار داشت.

همیشه این اسب سفید که همراه من است وقتی صبح که از آن خانه بیرون می روم سوار اسب سفید می شوم برای گرفتن نان و خرید منزل را انجام می دهم.دیگر راه نمی رفتم. فقط ماشین سوار می شدم این باعث شد که هروز شکم من جلوتر می رفت واین باعث شد که کلسترول خون من افزایش پیدا کند و ناراحتی قلبیم بیشتر شود و رگهای قلبم بگیرد . و من یک روز که سوار ماشبن شدم دچار تنگی نفس شدم و حال بد شد بیهوش شد و من کنترل ماشین را از دست دادم و با درخت تصادف کردم و پیراید سفید من خسارت دید واورژانس آمد و به بیمارستان رساند و قلبم را عمل کردم. ماشین من را بردند به تعمیر گاه و چ.ن بیمه بدنه بود خسارت آنر ا شرکت بیمه داد ومن هم توانستم این جا از خسارت که در اثر اتفاق که برای پیش آمده بود با آینده نگری که داشتم و ماشین خود را بیمه بدنه کرده بود خسارت را از شرکت بیمه دریافت کنم ولی اسب سفید من که دیگر ناقص شده بود. دیگر نتوانست مانند روز اول خیابان شهر زیبا ساوه را بدود آودیگر آسیب دیده بود و دکتر گفت بودند من باید فعالیت بدنی بیشتر داشته باشم و من پیراید سفید خود را با افت قیمت فروختم.تا بتوانم با پای پیاده در خیابا ن و کوچه ساوو در پاییز راه بروم.